Ik wil iets van jou, jij wilt iets van mij

Hier volgt een gouden tip voor de manier waarop je mensen kunt laten kiezen wat jij wilt. Wat je daarvoor moet doen neemt slechts enkele seconden in beslag, is overal uit te voeren en toepasbaar op vrijwel alles wat je wilt bereiken. Wetenschappelijk aangetoond
De werkzaamheid van de truc is wetenschappelijk aangetoond door Alison Jing Xu en Robert Wyer Jr. Deze wetenschappers van de Universiteit van Toronto onderzochten het effect van bepaalde vragen op allerlei beslissingen die genomen moesten worden. Ze legden hun proefpersonen telkens een eenvoudige, niet echt ter zake doende keuze- of vergelijkingsvraag voor. Bijvoorbeeld: “Waar gaat u liever heen: naar Engeland of naar Spanje?” Of: “Welk dier is het zwaarste: een olifant of een nijlpaard?” Of: “In hoeverre (op een schaal van 1 tot en met 10) lijken Korea en China op elkaar?”.Het onderzoek
Een controlegroep moest zonder vooraf gestelde vragen beslissingen nemen. Daarna werd alle mensen gevraagd of ze iets wilden kopen (bijvoorbeeld een bepaalde computer of snoepjes), dan wel niets wilden. De mensen aan wie van tevoren gevraagd was een keuze te maken tussen de vakanties of de dieren, waren eerder geneigd een computer of snoepgoed te kopen dan de mensen aan wie niet eerder een bepaalde keuze was voorgelegd. Puur en alleen de vraag om twee dingen te vergelijken voordat je iets te koop wordt aangeboden, zet je aan tot kopen, zo blijkt uit dit onderzoek.Een keuze maken of niet??
De kracht van een vraag om twee dingen te vergelijken, beperkt zich niet alleen tot een snellere aanschaf van dingen. In een vervolgonderzoek werd aan de proefpersonen weer eerst een onschuldige vergelijkingsvraag voorgelegd. Daarna kregen ze de beschrijvingen van twee mensen en werd hun gevraagd met wie ze wilden uitgaan, of zelfs met wie ze een relatie zouden willen beginnen. De proefpersonen werden niet gedwongen tot een keuze; ze mochten zelf bepalen of ze iemand wilden kiezen of niet. Degenen die eerst een vergelijkingsvraag hadden beantwoord, kozen er veel eerder voor om met een van de twee mensen uit te gaan of een relatie met hen te beginnen dan de mensen die niet eerst zo”n vergelijking gemaakt hadden. De laatste groep voelde zich op de een of andere manier niet verplicht om te kiezen en besloot vaak om met niemand uit te gaan.Wat blijkt:
We kunnen uit de resultaten van het onderzoek concluderen dat de vooraf gestelde onschuldige vraag een vergelijking te maken, iemand er vervolgens toe aanzet iets te kiezen in plaats van zich te onthouden van een keuze. Het is raar maar waar, na een dergelijke opdracht lijken mensen zich niet meer af te vragen of ze überhaupt een van de voorgelegde opties willen, ze kiezen gewoon.Je brein in de keuzestand
Dit komt waarschijnlijk doordat het brein door de voorafgaande vergelijkingsvraag al in de keuzestand wordt gezet.Normaal gesproken zijn er volgens de onderzoekers drie stappen in een keuzeproces.

1. Eerst moet je bepalen of je iets wilt hebben of wilt doen
2. Vervolgens kies je wat je wilt hebben of doen
3. En ten slotte voer je deze keuze uit

Door eerst de arbitraire vergelijkingsvraag te beantwoorden sla je de eerste stap (Óf je iets wilt hebben of doen) in het keuzeproces over. De hersenen zijn al bezig met stap twee: wát wil ik hebben? Daardoor komt de optie “Ik wil eigenlijk helemaal niets” niet in je hersenen op en kies je gewoon.De onderzoekers denken dat dit gegeven geldt voor álle keuzeprocessen in het leven.Denk eens aan de mogelijkheden die dit biedt.
Wil je kind niet eten, stel hem dan eerst de vraag wat zijn favoriete dier is: een kat of een hond, en vraag hem dan meteen of hij nog tien of nog vijftien happen wil. Wil je dat je collega je helpt bij bepaalde werkzaamheden en verwacht je weinig spontane hulp, vraag haar dan eerst wie ze het leukst vindt: George Clooney of Denzel Washington, en vraag haar daarna pas of ze je wil helpen bij de werkzaamheden A of B. Wil je uit met de man of vrouw van je dromen en ben je bang dat hij of zij je afwijst, vraag dan eerst welke auto hij of zij verkiest: een Volvo of een Seat, om vervolgens achteloos te vragen of hij of zij liever met je uit eten gaat of naar de film. Het brein staat al in de kiesmodus, dus wordt er minder snel “nee” gezegd en zal een van de twee aangeboden opties gekozen worden.Bron: “Ik wil iets van jou, jij wilt iets van mij” boek geschreven door Margriet Sitskoorn, hoogleraar klinische neuropsychologie aan Tilburg University en spreker tijdens het Nationaal Secretaresse Congres 2014.

Bekijk het Nationaal Secretaresse Congres